II.4 "Wybacz mi proszę"

Dzisiaj obie policjantki miały do pracy na 8. Wstały o 6.30 i zaczęły się szykować. O 7 Monika obudziła swojego syna. Miała go dzisiaj zawieźć do swojej kuzynki. Gdy byli wszyscy gotowi, wsiedli do samochodu Moniki i odjechali spod bloku Moniki. Najpierw pojechali do Ani, u której miał zostać Franek, a potem udały się na komendę. Były pięć minut przed czasem. Poszły się przebrać i udały się na odprawę. Wysocki miał wyjątkowo dobry humor. Żartował z nimi, śmiał się. Wszystkim udzielił się dobry humor komendanta, poza Moniką, która była przygnębiona od samego rana. Po odprawie wszyscy udali się na służbę. Tego dnia Monika miała patrol z Krzyśkiem. Krzysiek chciał się dopytać Moniki, dlaczego jest taka przygnębiona i od kiedy przyjeżdża z Olą do pracy, ale przerwał im dyżurny, który miał dla nich zadanie.
-Jedźcie na Mickiewicza w okolice bloku 15.
-Jeśli chodzi o Artura, to wyślij inny patrol- powiedziała Monika, usłyszawszy adres.
-Monika- dyżurny nie wiedział jak to piwiedzieć- Proszę cię, wy tam jedźcie. Tylko włączcie górę.
-Ok, przyjęłam. Bez odbioru- powiedziała Monika, włączyła bomby, dodała gazu i udali się na adres. Gdy wysiedli z radiowozu zobaczyli faceta na dachu. Gdy Monika zobaczyła kto tam stoi zamarła. Nie była w stanie nic powiedzieć, nic zrobić. Stała tylko i się patrzyła. Krzysiek wezwał odpowiednie służby i poszedł na dach. Monika usiadła w samochodzie i zaczęła płakać.
Kiedy Krzysiek był już u góry, podszedł bliżej Artura i chciał go sprowadzić na dół, ale on nie chciał słuchać.
-Jeśli ona mi nie wybaczy, to skoczę- powiedział zdesperowany.
-Spokojnie Artur, odsuń się od krawędzi i przyjdź do mnie- Krzysiek zachowywał spokój, ale wiedział, że jedno niewłaściwe słowo i Artur może skoczyć.
-Krzysiek, jak tam sytuacja?- zapytała przez radio Monika, która mimo tego, że była na niego wściekła martwiła się o niego.
-Chodź tutaj, bo on może w każdej chwili skoczyć. Może tobie uda się go jakoś namówić, żeby się odsunął od krawędzi.
-Dobra, idę tam- powiedziała nie pewnie, ale wiedziała, że gdy nie pójdzie, może zostać wdową, a Franek straci ojca, a tak to chociaż może uda się im wszystko naprawić. Na dole czekały już wszystkie służby, był nawet negocjator, ale postanowili, że na razie pójdzie sama Monika. Zebrała się szybko i poszła. Gdy stanęła na dachu nie wiedziała co robić, ale wiedziała jedno- nie może dopuścić do tego, że Artur skoczy. Podeszła do niego bliżej i zaczęła rozmowę
-Artur, odsuń się od krawędzi- Artur posłuchał się żony. Widać było, że mu jeszcze zależy.
-A teraz mnie posłuchaj. Jeśli nie chcesz, żebym została wdową, a Franek stracił ojca to zejdźmy teraz na dół. Pójdziemy do mieszkania i pogadamy na spokojnie- Monika cały czas była spokojna.
-Monika, a wybaczysz mi tą zdradę? Bo jeśli nie, to skończę ze sobą.
-Artur...

*złowieszczy śmiech* No ale będzie dzisiaj jeszcze jedno opowiadanie, więc się nie martwcie i nie zabijajcie mnie :*
I jeszcze pytania
1. Czy Monika wybaczy Arturowi?
2. Czy Artur skoczy, jeśli Monika mu nie wybaczy?
Pozdrawiam,
Karola